Akuku

Daję znak, że żyję, mam się dobrze, wszyscy mamy się w sumie dobrze, tylko ilość czasu tragicznie mi się skurczyła.
Mam nadzieję, że od połowy stycznia życie zmniejszy mi trochę tempo - bo wtedy kończę szkołę.

Z racji ostatniego semestru i popisowego zawalenia próbnego egzaminu praktycznego (i ładnego zaliczenia teorii :P) trzeba trochę przysiąść...
Lenka dostała 10 godzin tygodniowo zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, więc prawie codziennie ganiamy do przedszkola na ćwiczenia (moja córka przedszkolaczkiem! chociaż tylko takim teoretycznym :>), plus z raz w tygodniu ćwiczenia z wujkiem R.
Antoś robi - ku naszej nieukrywanej dumie - duże postępy jako zerówkowicz.
Z Wojtkiem jest różnie... ale rośnie z niego mały mól książkowy :).

I do tego wszystkiego robię jeszcze prawo jazdy.

Wybaczcie, że się nie odzywam, ale po prostu nie wiem, w co wsadzić ręce.

PS. A, no i jeszcze znów powiększyła nam się rodzina. Ninja-kot została pod koniec lipca mamusią 4 ślicznych kociąt. 2 znalazły już nowy dom, a pozostałe chyba z nami zostaną...

I dziękujemy wszystkim, który podzielili się z nami 1% podatku - pieniądze już spływają :)

wiosny powiew i zimy wspomnienie

Blog mi kurzem zarasta.
Moje postanowienie, żeby chociaż jeden post w miesiącu popełnić już się kruszy w posadach.


Ciężko mi ogarnąć czas - szczególnie, że obowiązki zaczynają się nawarstwiać... jak to zwykle bywa :D
Jak już mi się udało wyprowadzić większość na zero - dup. I baw się człowieku od początku.

Ot, na przykład właśnie kończy mi się ogólnorodzinny stan chorobowy. Dopadło nas wszystkich...

Ale przejdźmy do milszych rzeczy :)
Pewnie już wszyscy poczuli wiosnę... i ja nie jestem wyjątkiem.
Dopadła mnie gorączka sprzątania. W ramach tejże gorączki zmusiłam w końcu małża do zaszalenia z wiertarką - tym bardziej, że obiecał to zrobić jeszcze w grudniu :>

Miałam ci ja gałęzia. Gałąź znalazłam na podwórku po szaleństwach "Ksawerego" w naszym pięknym kraju, czym prędzej zawlokłam do domu... i sobie czekała na balkonie. I czekała... aż się w końcu doczekała.

 kota była z tego powodu bardzo szczęśliwa ^^

No i teraz mamy takie coś

I tu mam do Was pytanie - i co dalej? coś bym na tym powiesiła, bo jednak trochę łyso... myślałam o motylkach origami (takich jak tutaj). Czy może macie jakieś lepsze pomysły?

Cały czas ciągnę "Drzewo życia" - idzie mi bardzo powoli, ale w sumie haftuję głównie w szkole na przerwach... w domu nie wiem, w co ręce włożyć ><"
Tak to wygląda na chwilę obecną.

Powoli też ciągnę zaległe prezenty, ale z oczywistych powodów ich nie pokażę :>

Plus parę starszych dziełek

świąteczne wianuszki

prezent dla mamusi :)

i prezent dla przyjaciółki (wzór motyla gdzieś z internetów)

A z frontu dzieckowego...
W sumie nie dzieje się nic nowego. Z Leną jest coraz lepiej. Niby zmiany są baaardzo niewielkie, ledwo zauważalne... ale jak teraz była chora -było widać że różnica jest jednak wielka. Bo przez dni choroby było jak kiedyś - Kluseczka była po prostu - kluską. Prawie bez kontaktu, bezwładną. Na szczęście to już za nami :)
Antoś - nasz słodki tyran - robi się coraz bardziej chłopaczkowaty, ale dalej nie wygląda na swój wiek :D wszyscy dają mu 3 latka... na dodatek wszedł w kolejną fazę jedzeniową - teraz królują bułki (z masełkiem albo suche) i "kakałko". Zaczął też zajęcia integracji sensorycznej, które niezwykle mu się podobają. Za każdym razem jak wychodzimy z przedszkola pyta czy dzisiaj też idziemy do pani A. :D
Wojtuś - tu jest różnie - okresy po prostu wspaniałe przeplatają się z dniami, kiedy trzeba z nim walczyć po prostu o wszystko. Czekamy też na badania w Lublinie - Wojtek będzie diagnozowany pod kątem zespołu Aspergera.
Za to mogę oznajmić z dumą, że mój pierworodny zapałał w końcu miłością do książek ^^ I nie raz ostatnio zdarzało mi się go nakryć z książką pod kołdrą w okolicach północy :).
A i młodszemu bratu się to udziela...

I nie tylko bratu...

Lenka jednak, jak to młode dziewczę, woli od bajek katalogi z kosmetykami :D

I tym optymistycznym akcentem kończę i wędruję prasować, zanim góra ciuchów zajmie mi cały pokój ><".

1% podatku dla Lenki

Zwracamy się z prośbą o pomoc w rehabilitacji i leczeniu naszej córki Leny.

Lena ma 2,5 roku, na co dzień jest uroczą pogodną dziewczynką.

Jednak nasze szczęście zakłóca choroba - Lenka cierpi na mózgowe porażenie dziecięce czterokończynowe, padaczkę i małogłowie. Jej rozwój psychoruchowy jest opóźniony. Nasza córeczka nie potrafi jeszcze samodzielnie chodzić, raczkować, a nawet siedzieć; wymaga ciągłej opieki.

Ogromną szansą dla jej rozwoju jest stała, kompleksowa rehabilitacja. Dzięki dotychczasowej systematycznej ciężkiej pracy u Leny widać poprawę i malutkimi kroczkami osiągamy postępy.

My jako rodzice pragniemy zapewnić naszej córce jak najlepszy rozwój, jednak koszty rehabilitacji, leczenia, sprzętu czy turnusów rehabilitacyjnych w znacznym stopniu przekraczają nasze możliwości finansowe.

Dlatego zwracamy się z prośbą o przekazanie 1% podatku na leczenie i rehabilitację Lenki.

Córka jest podopieczną Fundacji "Zdążyć z Pomocą"

KRS 0000037904

w rubryce informacje uzupełniające - cel 1% wpisujemy:

22057 Bieniek Lena

(tylko z tym dopiskiem pieniążki trafią na subkonto Leny) 

Lence można również pomóc przekazując dowolną kwotę na konto 

Fundacji "Zdążyć z Pomocą"

ul.Łomiańska 5

01-685 Warszawa

61 1060 0076 0000 3310 0018 2660

z dopiskiem:

22057 - Bieniek Lena - darowizna na pomoc i ochronę zdrowia

Ofiarowane pieniądze zostaną przeznaczone w całości na rehabilitację i leczenie Leny.

Serdecznie dziękujemy.
rodzice Leny - Eliza i Michał Bieniek
oraz bracia Leny - Wojtek i Antoś


kontakt z rodzicami Lenki
e-mail: emlbieniek@gmail.com
telefon: 793 082 282